வருடத்தின் கடைசி நாள் - Tamil kadhai

வருடத்தின் கடைசி நாள்

புதுமையான ஒரு குளிர்ந்த காலை. சாலைகளில் மெல்லிய பனித்துளிகள். எல்லா இடங்களிலும் ஒரு புது ஆர்வம். நாளை முதல் புதுவर्षம், புதுமையான தொடக்கம். ஆனால் இந்தக் கடைசி நாளில் சென்னையின் ஒரு சிறிய பகுதியின் கதை மாத்திரம் மிக வித்தியாசமாக இருந்தது.

ஆண்டின் கடைசி நாளாக அது இருந்ததால், அனைத்து வீடுகளிலும் விருந்துகள், அலங்காரங்கள், மகிழ்ச்சியான உறவுகள் நடந்துகொண்டிருந்தன. ஆனால் அந்தக் குடிசைப்பகுதியில் வசிக்கும் அனு மாத்திரம் தனியாக இருந்தாள்.
15 வயதான அவள், பள்ளிக்கூடம் முடிந்ததும் வீடு திரும்பி வந்தாள். குடும்பத்தில் உதிரவைகளாகவே இல்லை; அம்மாவும், அப்பாவும் முன்னால் நடைபெற்ற விபத்தில் உயிரிழந்தனர்.

அந்த நாளில் அனுவின் கையில் ஒரு புத்தகமும் ஒரு டயரியும் இருந்தது. அது அவளது அன்றைய உலகம். "புதிய புத்தகத்தின் முதல் பக்கம் எப்போதும் காலியாக இருக்கும்... ஆனால் அதை எழுதுபவரின் கைபாகுதியில் அது பக்கம் பூரணமாகும்," என்று அவள் அடுத்த ஆண்டு திட்டமிட்டாள்.

அவள் எதிர்பாராதவிதமாக ஒரு மூதாட்டியை சந்தித்தாள். அந்த மூதாட்டி தனியாக தெருவோரத்தில் உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளின் புன்னகை அனுவின் கவனத்தை ஈர்த்தது. "அம்மா, இங்கு மட்டும் ஏன்?" என்றாள் அனு.

மூதாட்டி சொன்னாள்:
"இது வருடத்தின் கடைசி நாள். எல்லாரும் புதியவருடத்தை கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் என்னை மறந்துவிட்டார்கள். ஆனால் அந்தக் கசப்பில் நான் வாழ மாட்டேன். இனிவரும் ஒவ்வொரு நாளையும் நான் என் பக்கத்தில் இருக்கும் மரத்துக்கு ஒரு பறவை போல, மகிழ்ச்சியுடன் வாழ முடிவு செய்திருக்கிறேன்."

அந்த வார்த்தைகள் அனுவின் இதயத்தை தொடுகின்றன.
"நான் உங்களுக்குப் புத்தாண்டு பரிசு தரலாமா?" என்று அவள் கேட்டாள்.
மூதாட்டி ஆச்சரியத்துடன், "அப்படின்னா என்ன?" என்று கேட்டாள்.

அன்று இரவு, அனு மற்றும் அந்த மூதாட்டி இருவரும் சேர்ந்து அவளது வீட்டு மொட்டைமாடியில் விருந்து போட்டு கொண்டாடினர். இருவருக்கும் அதுவே இனிய ஆண்டு முடிவு கொண்டாட்டம்.

அந்த ஆண்டின் கடைசி நாளில், அனுவிற்கு ஒரு புதிய உறவையும், மூதாட்டிக்கு ஒரு புதிய வாழ்வாதாரத்தையும் உலகம் தந்தது.
வருடத்தின் கடைசி நாள் என்பதே முடிவல்ல. அது ஒரு புது தொடக்கத்தின் அழகான துவக்கம் மட்டுமே.