வாரணம் ஆயிரம் - Tamil kavithai

வாரணம் ஆயிரம்

வாரணம் ஆயிரம் கண்டேன் கனவில்,
விளக்கு ஏந்திய கைகளில் மணவாளன் வரவேண்டும்,
மங்கல இசையில் மயங்கிய என் மனம்,
மணக்கொடி அணிந்தே சென்றது கனவில்.

தாமரை மலர்கள் தூவும் தென்றல்,
தாரகைகள் சாட்சி சொல்லும் இரவில்,
காதல் ஓரங்கள் தொட்டு விளையாடும் நேரம்,
கன்னியர் கனவுகளில் மலர்ந்தது சுகம்.

மண்ணும் மழையும் காதலின் பாடல்,
வானம் புன்னகை இழைக்கும் நாடல்,
வாரணம் ஆயிரம் உழைத்துப் பெற்றேன்,
வாழ்வின் முழுமையை ஒருகணத்தில் கண்டேன்.

வாரணம் ஆயிரம் கனவில் கண்டேன்,
விழிகள் மூடினால் விழித்தது உற்சாக மேடென,
மணவாளன் வரவேண்டும் மங்கல தாளத்துடன்,
மனமே! அது கனவா, வாழ்க்கையா?

தாமரை மலர்கள் தரையில் படரும்,
விளக்கு ஏந்திய கைகள் தீபத்தை இழையும்,
நாதஸ்வரத்தின் இசையில் காதல் மயங்கும்,
கனவின் கணங்களில் நிகழ்வு மலர்கின்றது.

மணவடியின் ஒலி மணம் பரப்பும்,
தொண்டிமுடியின் துளிகள் நேரத்தை நிறைக்கும்,
வாரணம் ஆயிரம் என் கனவின் கதவுகள் திறக்க,
வாழ்க்கையின் ஒற்றை கவிதை எழுத்துக்கள் ஆகின்றது.

வாரணம் ஆயிரம் காணும் கனவில்,
மணவாளன் வருகிறான் மங்கல விளக்குடன்,
தங்கக் குதிரை மீதமாய் தொண்டை முழக்கத்தில்,
தாமரை மலர்கள் வழிவிட்டு உலாவியதாய்.

தெய்வத்தின் சாம்பல் தூவிய முற்றத்தில்,
தாழம்பூ வாசம் காற்றின் இசையில்,
தாலம் பதிக்கும் அடியாளின் நடையில்,
தாயின் மகிழ்ச்சி கண்ணீரில் மலர்கிறது.

நாதஸ்வர ராகம் காற்றில் திரியும்,
நானும் என் கனவிலும் பாடல் பாடுகிறேன்.
வாரணம் ஆயிரம் சாட்சியாய் மாற,
வாழ்வின் விழா ஒரு புதுமையாய் நிற்கிறது.