சுனாமி – அழகிய புயல்

சுனாமி – அழகிய புயல்

அலைகள் நடனம் ஆடும்,
அழகாய் அலையடிக்கும்,
ஆனால் ஒருநாள் வந்தது சுனாமி,
ஆழ்கடலில் இருந்து எழுந்த கோபம்!

பசுமை நிலத்தை படுக்கலாக்கி,
பட்டாகாசி போல் எரிய,
நகரங்களை நசிக்க செய்தது,
நரகத்தின் படையெடுப்பு போல.

மனிதன் வெற்றியை கதறினான்,
அலையின் ஆற்றலை பார்த்து பதற்றமடைந்தான்,
நட்சத்திரங்களின் கதை கூறும் கடல்,
அன்று கோபம் கொண்ட அரக்கன் ஆனது.

ஆனால் மனிதம் தோல்வியடையவில்லை,
அழிவின் இடத்திலே உயிர் வளர்ந்தது,
பிறந்து வளர்ந்த ஒற்றுமை உணர்வுகள்,
சுனாமியின் கதை பேசும் எச்சமாய்.

சுனாமி, அழிவின் மொழி பேசினாலும்,
மறுபடியும் உருவாக்கத்தை உணர்த்தியது,
நம் உள்ளங்கள் இணைந்து,
புதிய உலகம் கட்டுவோம்!

கடல் தன் காதல் சொல்ல வந்தது,
ஆனால் கோபம் கொண்டு முழங்கியது,
அலைகளின் உச்சி தாண்டி,
ஆர்ப்பரித்து அதிர்வெண் வந்தது.

மழலையின் சிரிப்பை மௌனமாக்கி,
மனித மனங்களின் கனவுகளை சிதைத்து,
நிலத்தையும் கடலையும் ஒன்றாக்கி,
நகரத்தின் நடுவே நடனம் ஆடினது.

நிலவும் விண்மீனும் பார்த்து புலம்ப,
நதிகள் கண்கண்ணீராய் கலந்தது,
வாழ்க்கை மண்ணாகி மாறினாலும்,
மனித மனம் போராட வழி கண்டது.

சுனாமி, நீ அழிவின் உருவகமோ?
அல்லது உயிர்த்தெழும் உயிரின் பாடமோ?
நீயே சொல்லு!
அலைகள் தாண்டிய உன் அன்பை,
மனிதன் மறக்க மாட்டான்!

அழகாய் அலையாடிய கடலின் முகம்,
அன்றொரு நாள் கோபத்தின் மயக்கம்,
அலைகள் எழுந்தன ஆவேசமாய்,
அழுத்தமாகக் காதில் கத்தினது வாய்மொழியாய்.

மழலை சிரிப்பை மௌனமாக்கி,
மக்களின் கண்ணீரை வெள்ளமாக்கி,
காற்றின் சிறகில் கதறிய கடல்,
நிலத்தையும் தன் ஓரமாக்கியது.

நெஞ்சில் ஏக்கம், கண்களில் கண்ணீர்,
சுனாமி வந்து விதைத்தது பயம்,
ஆனால் தோல்வியில் புது நம்பிக்கையும்,
மக்கள் மனதில் எழுந்தது அன்பின் விதையும்.

சுனாமி, நீ ஒரு பாடம்,
அலைகள் புயலாய் சொல்லும் சாதனை,
நாம் படைக்க நாம் வாழ,
ஒன்றிணைந்து எழுந்து நிற்போம் நாளை.

Bottom of Form