பனித்துளி நினைவுகள் - Tamil kadhaigal

பனித்துளி நினைவுகள்  - Tamil

 kadhaigal

குளிர் காலத்தின் அந்தச் சிறு காலை. பனி விழும் மெல்லிய நொடிகள் மனதில் ஒவ்வொரு நினைவையும் புதைத்து விட்டது போலிருந்தது. அன்றைய நாள் மௌனத்தின் தொடக்கமும் காதலின் நிறமுமாய் நின்றது.

கதை தொடக்கம்
அவள் பெயர் சாயா. நகரத்தின் மஞ்சள் விளக்குகள் பொழியும் மழலை ஒளியில் அவளின் முகம் பனித்துளியால் தழுவியிருந்தது. அவளின் துடிப்பு, அவள் கண்களில் உள்ள கனவுகள் அனைத்தும் பனித் துளிகளின் மெல்லிய ஒலி போலவே மென்மையாக இருந்தது.

கழகத்தின் குளிரூட்டும் மேசையில் காபி கோப்பையுடன் அவள் வந்தாள். நான் பார்த்தவுடனேயே, “எப்படி இருக்கிறாய்?” என்று கேட்டாள். நான் பதில் சொல்லாமல் சிரித்தேன். குளிர்ந்த காபி ஊறுவதற்கு முன்பே இருவரும் பக்கத்திலிருந்த பூங்காவுக்குச் சென்றோம்.

நினைவுகளின் பரிமாணம்
பூங்கா முழுவதும் பனி படர்ந்திருந்தது. மரங்களின் கிளைகளில் பனித் துளிகள் தங்கியிருந்தன. "இதெல்லாம் எப்படி இருக்கும் தெரியுமா?" அவள் எனக்கேட்க, நான் “என்னவோ ஒரு காட்சி போல…” என்றேன். அவள் சிரித்து, “இது நினைவுகளைப் போன்றது; நழுவி போகும் முன் நம்மைக் கொஞ்ச நேரம் கவர்ந்திடும்.”

அந்தப் பூங்காவில் நடந்த ஒவ்வொரு நொடியும் மனதின் பக்கங்களில் எழுதப்பட்ட கதை போல. எங்கள் காலடியில் சின்னச் சின்ன பனித்துளிகள் உருகியதும், எங்கள் பேச்சுக்கள் காதலின் ஒரு புதிய விதையாக மாறின.

மறைந்த மௌனங்கள்
ஒரு நாள் சாயா தொலைந்துவிட்டாள். அவளின் சிரிப்பு, அவளின் குரல் எனக்கு மட்டும் தெரிந்த அந்த வெறுமையுடன் இருந்தது. எங்கோ ஒரு மாலை, பனித்துளிகள் அதன் மௌனத்தை எனக்குக் கூறியது. “அவள் எப்போதும் நினைவில் இருக்கும். அவள் கண்களில் பனித் துளிகள் தன் கனவுகளால் நனைந்திருக்கலாம், ஆனால் அவள் நிழலாகவே உன் வாழ்க்கையில் மிதந்து கொண்டே இருக்கும்.”

கதை முடிவும் மறக்க முடியாத நினைவும்
போன ஆண்டு சாயாவை கடைசியாக பார்த்த அன்று, பனித்துளிகள் அவள் கண்ணீருடன் கலந்து உருகின. அது என் மனதின் பொக்கிஷமாகவே இருக்கிறது. பனி என்னுடைய மௌனமாய் அவளை நினைவுகூரும் ஒரு காட்சி.

இந்த கதை நினைவுகளை தொட்டெழுப்பும் பனித்துளிகளின் நுணுக்கமான நினைவுகளின் கருவாக அமையும். அவை கடற்கரையோரம் அல்லது பூங்காவின் இருண்ட சாயல்களில் ஒளிவிடும் ஒவ்வொரு நொடியிலும் உங்கள் மனதில் வாழும்.