கைப்பேசி கவிதை - Tamil kavithai

            கைப்பேசி கவிதை

கைத்தொலைபேசியே,
உன் சின்ன திரையில் தெரிந்த நொடிகளில்,
நெஞ்சமெல்லாம் கவிதை நிறைகின்றது.

என் விரல்களின் கீற்றுகள்,
உன் உரையாடல்களுக்கான தாளமாய் மாற,
தினமும் உன் நட்பில் நான் மூழ்குகிறேன்.

நெருங்கிய உறவுகளின் குரல்,
தொலைவில் இருந்தாலும் பின்தொடர்கிறது,
உன் இரு சிறிய அன்டினாக்கள்
அன்பைத் தேடி பறக்கிறது.

என் பாசங்களை அழைக்கும் ஒலி,
என் இதயத்தை வருடும் மெளனம்,
அனைத்தும் உன் மூலம் தான் உணர்கிறேன்.

ஆனால்,
சில நேரங்களில்,
உன் மெல்லிய ஒளி கண்களை உறுத்தும்,
உன் மெலடி சத்தம் இதயத்தை துளைக்கும்.

கையிலிருந்து கீழே விழும் போது,
உன் உடை குப்பையாக மாறும் பயம்
என் உயிரின் ஓரத் தோல்வியாய் மாறுகிறது.

கைத்தொலைபேசியே,
உன்னில் வாழ்கிற உலகம்,
நிஜ உலகை மறக்கவைத்தாலும்,
என் மனத்தின் துணைவனாய் நீ என்றும் திகழ்வாய்.

கவிதை விளக்கம்:
இந்தக் கவிதை ஒரு கைப்பேசியின் வாழ்க்கையை நம் நெடுநாள் உறவுகளுக்குப் பதிலாக ஆனந்தமாகவும் சோகமாகவும் பார்க்கிறது.