மன்னிப்பாயா - Tamil kavithai

மன்னிப்பாயா – Tamil kavithai

காலம் கடந்து செல்கிறது,
கண் நின்று கதறியதெல்லாம்
காற்றின் வழியே உன்னை அடைந்ததா?

என் வார்த்தைகள் -
சில நேரங்களில் முள் போல,
உன் இதயத்தில் சிந்தியதா?
அறியாமல் உரிந்த அந்த வலிகளை,
இப்பொழுது நானே உணருகிறேன்.

மழை போல வந்தன கவலைகள்,
சிலந்திப் பட்டு போல பின்னின நான்,
உன் கனவுகளை கிழித்துவிட்டேனா?

மன்னிப்பாயா?
உன் மனசு எப்போதும்
மலர்ந்த தோட்டமென தெரிகிறது,
அதில் நான் விதைத்தது
முள் செடியா?

ஒரு சொல் மட்டும்,
உன் அமைதியில் என்னை ஆளும்.
மறுமலர்விற்கு எதிர்நோக்கி,
உன் மடி இன்னும் தேடுகிறேன்.

உன் கண்களிலிருந்த சூரியன் மறைந்து,
சிறகுகள் நிழலாய் நழுவும்போது,
நான் செய்த தவறுகளை எண்ணி
உனக்காக உழல்கிறேன்.

வார்த்தைகளின் முனை நுனியில்,
உன் மனதை விழுந்தேன் பிழைத்தேன்,
அதனால் உன் இதயத்தில்
சின்னம் பதிந்துவிட்டதா?

மண்ணின் வாசனை போலவே,
என் காதலின் மௌனத்தை புரிந்து,
உன் மனசுக்குள் உறுதியாய்
மீண்டும் நுழையமுடியுமா?

காத்திருக்கிறேன்,
உன் பார்வையின் ஒரே நிமிடத்திற்காக,
உன் விழியிலிருந்த மெல்லிய சிரிப்புக்காக,
மன்னிப்பின் புனிதம் என்னை ஆட்கொள்ள.

மழை நின்று சோற்றுப்பரப்பில்,
குளம்புகள் பசுமை தீட்டியது போல,
நான் செய்த தவறுகளும்,
உன் மனதின் நிசப்தத்தை களைந்ததோ?

காற்றில் விழுந்த அந்த வார்த்தைகள்,
உன்னை காயப்படுத்தினதா?
விழியிலிருந்த ஒளியைக் கவர்ந்து,
இருளின் தூசியாக மாறினதா?

மன்னிப்பாயா?
உன் புன்னகையிலிருந்து மறைந்து,
கண்ணீரின் வழியே உன்னை புரியாமல்
தவறுகளின் சுவடு விட்டதற்கு?

சிலந்திப் புழுவாய் நுழைந்தேன்,
ஆனால் மயிலின் சிறகை கிழித்தேன்.
இனி என் பிரியத்தால்
உன் வலியை மறைக்க முடியுமா?

ஒரு மொத்த மௌனம்,
முழு புன்னகை தருமா?
உன் மௌனத்தில் நானும்,
மனசு கலந்திருக்கிறேன்.