அன்பின் அழகு – Tamil kavithai

அன்பின் அழகு – Tamil kavithai

அன்பின் மொழி சொல்லாமல் சொல்வது,
அது புரியாமல் உணர்வது.
வெளியே பேசாமல் உள்ளத்தை மூடுவது,
வெளியவாய் மூடாமல் உள்ளத்தை உணர்த்துவது.

அன்பு ஒரு அணு, அதில் உலகம் ஓடும்,
அன்பு ஒரு மொழி, அதில் மனிதம் தேடும்.
அன்பு ஒரு பறவை, இதயத்தால் பறக்கும்,
அன்பு ஒரு மலர், வாசத்தால் மலர்க்கும்.

நீ என் மனதில் இடம் பிடித்த நாள்,
நிலவும், நட்சத்திரமும் கூட பூமியில் இறங்கின.
அன்பின் காற்று மூச்சாகி,
நினைவுகள் உயிராகி…
உன் மனமே என் வாழ்வின்
திசையாகி விட்டது!

அன்பு மட்டும் அழகாகும்,
அழகு அதில் ஒளிந்திருக்கும்!

அன்பின் இலைகள் சிரிப்பாக மலர்கின்றன,
அன்பின் விதைகள் உயிராக வளர்கின்றன.
எந்த காற்றும் அதை உலுக்க முடியாது,
எந்த சூறாவளியும் அதை அறுக்க முடியாது.

உன் கண்களில் ஒரு சொர்க்கம் உள்ளது,
உன் நிழலில் ஒரு பயணம் உள்ளது.
உன் திருவுருவம் என் கனவின் ஓவியம்,
உன் சுவாசம் என் மனத்தின் ராகம்.

அன்பு என்னும் நிலா ஒளியை தரும்,
அதில் தங்கும் ஒவ்வொரு சூரியனும்
உறக்கமில்லா பிரபலம் போல ஒளிரும்.

இன்னும் சொல்ல உந்தன் அன்பு முழுமை இல்லை,
அழகின் வரம்புகளும் அதிலேயே முடிவில்லை!
நீ பேசாமல் என் உயிரை நிறைக்கிறாய்,
நான் மொழியில்லாமல் உன்னை உரைக்கிறேன்.

இது நம் மனங்களின் கவி...
அந்தியொளியில் எழுதப்பட்ட கதையின்
தொடர்ச்சி போல இன்றும் தொடர்கிறது!

அன்பு என் உயிரின் அசைவும்,
அழகு அதன் இதயதுடிப்பும்!

அன்பு, அது ஒரு கவிதை,
ஆளும் மொழி, காலத்தை கடந்த நிழல்.
அது தொடங்கும் இடம் தெரியாது,
அது முடியும் நேரம் ஏதும் இல்லை.

உன் பார்வை என் வாழ்வின் சூரியன்,
உன் மௌனம் என் இதயத்தின் கவனம்.
உன் சிரிப்பில் பூக்கும் மலரின் வாசனை,
உன் கருவிழியில் திகழும் எனது உலகம்.

உன் அழகு சொல்வது உன் இதயத்தின் பேரொளி,
உன் அன்பு கற்றது நட்பின் பேரியல்.
நேர்காணாமல் புரிந்துகொள்வது உன் மேல் காதல்,
நேரடியாக சொன்னாலும் அது உன் மேல் மரியாதை.

நேரம் என்னும் ஊசி, அன்பின் நூல் நெய்கிறதே,
நாள்களும், வருடங்களும் அதன் பரிசளிக்கை.
உன் அன்பு எனது உயிரின் விளக்காக,
உன் நிழல் என் வாழ்வின் தடமாக.

இன்னும் பல கவிதைகள் எழுத,
உன் அன்பு என்னை அழைத்துக்கொண்டு செல்லும்.
நீ இருக்கும் வரை, என் கவிதை ஓடிக்கொண்டே இருக்கும்,
அழகு எனும் உன் பெயரை மீண்டும் மீண்டும் பாடிக்கொண்டே!

அன்பு எனது ஓவியமும்,
அழகு எனது கையெழுத்தும்!

Bottom of Form