அலைகளின் அன்பு - Tamil kavithai

அலைகளின் அன்பு  - Tamil kavithai

அலைகள் அடித்துக் கொண்டாடும்,
கடலின் கரைகளில் காண்கிறாய்,
அன்பின் ஓரத்தைத் தழுவும்,
அதன் தனிமையின் அழகை.

ஒவ்வொரு அலை வரும் போது,
தன் கரங்கள் நீட்டி சென்று,
கரையைத் தொட மறுமொழியின்றி,
அன்புடன் திரும்பும்!

அழுத்தத்தால் உருகும் மனசு,
கடலின் மடியில் உறங்கும் ரகசியம்.
அலைகள் அதில் சொன்னவையும்,
அன்பின் ஓர் அசைவாய் புரியாதவையும்.

மோதிக்கொண்டு திரும்பும் தருணம்,
வெறும் கோபமல்ல,
கடலின் காதல் என்கிற உணர்வு,
கரைக்கு சொன்ன மௌன வரங்கள்!

அன்பு என்னும் கடல்,
அலைகளால் தான் அழகாகிறது;
தொலைவில் சென்றாலும் மீண்டும் வர,
அன்பின் மூச்சு ஒருபோதும் தடை படுவதில்லை!

அலைகள் தன் அன்பைச் சொல்லும்,
அழகிய நெஞ்சம் கொண்ட தூதர்கள்.
கரையை தழுவும் ஒவ்வொரு நிமிடமும்,
சிறு குழந்தையின் முத்தமென மென்மை.

மோதல் என்று நாம் கருதும் அது,
காதலின் ஆழம் புரியாத காட்சிகள்.
கரையைப் பிடித்து திரும்பும் அலைகள்,
தன் தாய் கடலின் மடியில் கண்விழிக்கின்றன.

தூரத்தில் படகுகளின் இதயத்தையும்,
நெருக்கத்தில் மணலின் மௌனத்தையும்,
சேர்த்து அன்பின் இசையை இசைக்கும்,
அலைகள் ஒரு காதல் பாடலின் வரிகளே!

ஒவ்வொரு அலை திரும்பும் போது,
தன் சுவடுகளை மணலில் விட்டுசெல்கிறது,
அன்பின் நினைவாக,
மறக்க முடியாத தடம் போல.

அலைகளின் அன்பு அசைவுகளால்,
கரையிலும் கடலிலும் ஒரு சங்கமம்.
தொடர் அலைகள் சொல்லிச் செல்லும் ஒன்று:
அன்பு நீண்டால் தூரம் தோன்றாது,
அது மறைந்தாலும் திரும்பிப் பெறும்!

அலைகள் அன்பின் மொழி பேசும்,
சிற்றினிய கவிதை வடிவங்கள்.
மணலை முத்தமிட்டு செல்வது,
அது காதலின் மெல்லிய தழுவல்.

விடியும் வரை பாடும் அலைகள்,
சூரியனின் ஒளியுடன் சேர்ந்து
வெண்ணிற சிரிப்பாய் கரையைக் காத்து,
அன்பின் காவலாளியாக நிற்கின்றன.

அலைகளின் ஆழம் புரிந்தால்,
அதன் அழகையும் உணரலாம்.
துருவங்களைத் தொட்டுவிட்டு,
கரையினும் பாசத்தைத் தழுவும் ஆசை!

மோதுவது தாங்கள் அல்ல,
மீண்டும் மீண்டும் சேரும் உளி.
கரையை விட்டு பிரிந்தாலும்,
தன் உயிரைத் தரும் அன்பின் நதி.

தோல்வியும் வெற்றியும் மறந்து,
சுழலும் அலைகள் ஒரு பாடம்:
அன்பு சுருக்கம் அல்ல,
அது காற்றின் சுவாசத்தில் நின்ற நம்பிக்கை.

அலைகளின் அன்பு,
மூச்சுக்காற்றைப் போல் அழிக்க முடியாதது,
இயற்கையின் இதயமாக உயிர்வாழும்,
நிலைவாய்ந்த காதலின் கதை.