இயற்கை கவிதை – Tamil kavithai

இயற்கை கவிதை – Tamil kavithai

காற்றின் மென்மையான தொடுகை,
காலையில் குளிர்ந்த பசுமை.
மலர்களின் சிரிப்பில் தங்கும் தேன்,
மணவெளியில் விரியும் வனமே ஆழ்ந்த பாடல்.

கோடு வெயிலின் கோபம் தரும்,
மழை துளிகளின் தங்க நிமிடங்கள்.
பறவையின் கூவல் கீதமாகும்,
மரங்களின் மௌனமும் கவிதையாம்.

கடலின் அலையால் சொல்லும் பாடம்,
ஆற்றின் ஓசையில் ஒலிக்கும் வாழ்க்கை.
இயற்கை எனும் புனிதம்,
அனைத்து உயிருக்கும் தாயாகும்!

நிலவின் வெண்மையான ஒளியில்,
நிஜம் மாறும் கனவுகளின் துளிர்.
வானத்தின் நீல நிறம்,
நிலத்தின் பசுமை சிரிப்பு.

மலர்களின் மணம் பறவையிடம் காற்றில் சொல்லும்,
மழை துளிகள் பூமியை காதலிக்கும்போது,
பூமியின் மீது அன்பின் பாடல்.

காற்றின் மெல்லிய ஒசை காதுகளின் சுகம்,
அலைகளின் ஆட்டம் விழிகளின் உற்சாகம்.
காடுகளின் அமைதி,
அதில் மறைந்திருக்கும் அழகின் இரகசியம்.

இயற்கை ஒரு மௌனக் கவிதைதான்,
அதை உணர்வது வாழ்வின் உண்மையான பாசம்!

மலைகள் பேசும் மௌனம்,
ஆறுகள் பாடும் கீதம்.
காற்றின் கனிவான முத்தம்,
மழையின் சின்னஞ்சிறு துளி நினைவுகள்.

காடு என்னும் பசுமை பாசம்,
வானம் என்னும் நீலப்பொன் கனவு.
கிளியின் கூவலில் அன்பின் வரிகள்,
மலர்களின் மனதில் தேன் மழை.

சூரியன் வழங்கும் பொற்கதிர்கள்,
பூமியின் மீது எப்போதும் அன்பின் விழி.
இயற்கையின் மடியில் உறங்கும் வாழ்வு,
அழகின் அர்த்தம் அங்கே அருளாகும்.