நீலத்தின் நிமிடங்கள் – Tamil Kavithai

நீலத்தின் நிமிடங்கள் – Tamil Kavithai

நீலத்தின் நிமிடங்கள்,
கடலின் ஆழத்தைக் கவிதையாக எழுதும்,
வானத்தின் அகலத்தைச் சிறகுகளால் தழுவும்.
தூவலாய் மெல்ல இறங்கி
நெஞ்சில் கனவுகளை விதைக்கும்,
நீலத்தின் ஓவியத்தில்
நாம்  மூழ்குகிறோம்.

நிமிடங்கள் துடிக்கின்றன,
அலையின் அசைவில்,
மெலிதாக சுழல்கின்ற நீரோட்டத்தில்.
அதைப் போலவே நம் வாழ்க்கையும்
காற்றின் வழியே விரிய,
நட்சத்திரங்களின் நிழலிலே
மாறி மாறி ஓடுகிறது.

நீலத்தின் ஒளியில்,
வானத்தின் முகவரி எழுதப்படுகிறது;
ஒவ்வொரு நொடியும்
புதுமை ஒன்று முளைக்கும்.
அது நம் நம்பிக்கையைப் பிணைத்துக்கொண்டு
சொல்லாத கதைகளைச் சொல்கிறது.

நீலத்தின் நிமிடங்கள்,
காற்றின் மௌனத்தில் விளையாடும்,
கனவுகளின் கைகளில் மின்னும்.
வாழ்க்கையின் விழிகளில் மறையாத
ஒரு சிறு நினைவாய்
அதன் வண்ணம் எங்கும் விரிகிறது.

இன்னும் அந்த நீலம்,
மனத்தின் அலையோடு இணைந்து
ஒரு புதிய இசை ஒலிக்கிறது.
அதன் காட்சி ஒவ்வொரு நொடியும்
கனவின் சிறகுகளாய் விரிந்து,
நாம் அறியாத அழகை
நம் உள்ளத்தில் விதைக்கிறது.

கடலின் கரையில்
அலைகள் திரும்பி வரும் நேரங்களில்,
நீலத்தின் நிமிடங்கள்
தொடர்புகளை உதிரவைக்கிறது;
பட்டாம்பூச்சி பறக்கும்
அந்த மந்த காற்றில்,
ஒரு கவிதையின் முதல் வரி
நாம் விழிகளால் எழுதுகிறோம்.

இன்னும், அந்த வானத்தின் நீலம்
சூரியன் மறைந்த பின்பும்
நட்சத்திரங்களின் ஒளியில் பேசுகிறது.
"எது தூரம்?" என்கிற கேள்வி
நம் மனதில் ஒலிக்கையில்,
நீலம் ஒரு பதிலாய் மெல்ல வெளிப்படுகிறது.

நீலத்தின் நொடி ஒவ்வொன்றும்
ஒரு புதுமையை அழகாக உருவாக்கும்,
கனவுகளின் நிழல்களாய்
விழிகளின் அடியில் நடக்கும்.
அந்த நொடியை கைகளால் தொட முடியாது,
ஆனால் மனம் அதில் மூழ்கித் தவழ்கிறது.

இன்னும் அந்த நீலத்தின் நிமிடங்கள்,
நமக்குள் பறந்து கொண்டே இருக்கும்
ஒரு தத்துவமாக,
ஒரு காதலின் ஒளியாக,
அழிவில்லாத தேனிலவாய்.

:

இன்னும் அந்த நீலம்,
காற்றின் ஓசையிலிருந்து
மனம் தொட்டுப் பேசுகிறது.
அது திசைகளை மறந்து,
நம் சிந்தனைத் திரைகளில்
துளிகளாக விழுகிறது,
ஒரு மழையாக மாறி
விடியலின் முகத்தை தழுவுகிறது.

கடலின் நீலத்தில் சுழன்றுவிடும்
அந்த ஒவ்வொரு நொடியும்
அழகின் ஆழத்தைக் காட்டும்.
அலைகளின் மேல் ஓவியமாய்,
வானத்தின் நீலத்தில் புதைந்திருக்கும்
நம் கனவுகளை தேடும்.

இன்னும் அதன் நிமிடங்கள்,
புரியாத சுருதியை
நமக்குள் ஒலிக்க வைக்கும்.
கண்களின் பின்னாலிருந்து
பறக்கும் அந்த ஒளிக்கதிர்கள்
நம் கதைகளின் ஆரம்பத்தை
சொல்லிக்கொண்டு செல்கின்றன.

நீலத்தின் நொடியின் ஒருங்கிணைவு,
ஒரு தனிமையில் இருந்து
ஒரு முழுமையான சுதந்திரம் வரை
வழி காட்டுகிறது.
அதன் வண்ணம்
மௌனத்தோடு பேச,
சொல்லாத கதைகள்
எங்களைப் பிடித்து ஆளுகிறது.

இன்னும், அந்த நீலத்தின் ஒளியில்
நம் நிமிடங்கள் ஒளிந்துகொண்டே இருக்கும்.
அது நாம் அனுபவிக்காத
ஒரு விதமான நிம்மதியைப் போல,
அந்த உள்நிலைச் சிரிப்பை
நெஞ்சில் எப்போதும் வைத்து விடுகிறது.

நீலத்தின் நிமிடங்கள் முடிவதில்லை,
அவை நம்மை அவற்றின்
அளவில்லா ஆழத்திற்குள் இழுத்துச் செல்லும்,
ஒவ்வொரு முறையும்
ஒரு புதிய உலகத்தை காண.