நந்தனாவின் குருதிப் புதையல் – Tamil kadhaigal

நந்தனாவின் குருதிப் புதையல் –

Tamil kadhaigal

தென்னிந்தியாவின் ஒரு மலைக்கிராமத்தில், திருவிழாவின் பின்னணி கேட்கும் ஓசையில், சிறுவன் நந்தனன் தன் நண்பர்கள் உடன் விளையாடி கொண்டிருந்தான். அவனது கிராமம் சுழியோடு ஆற்றுக்கரையில் அமைந்திருந்தது. அந்த ஆற்றின் கீழ் ஒரு மர்மம் பதுங்கி இருந்தது என்பதை அந்த மழலைகள் அறிந்திருக்கவில்லை.

ஒரு நாள் மழை பெய்து, ஆறு வெள்ளமாகக் கிளம்பியது. ஆற்றுக்கரையில் பழமையான ஒரு சுவர் முறிந்து, அடியில் இருந்த சுரங்க வழி வெளிச்சத்துக்கு வந்தது. நந்தனனின் கண்கள் பரபரத்தன; அந்த வழியில் செல்ல வேண்டும் என்ற ஆவல் கொண்டான். ஆனால், பெரியவர்கள் அதை தடைசெய்தனர். "அங்கே துரோகியின் குருதி சிந்திய புதையல் இருக்கு," என்று மூதாட்டி சொன்ன கதை நந்தனனை வெகுண்டடையச் செய்தது.

குறிப்பு: மூதாட்டி சொன்னது மக்களுக்குப் பதில் வைக்கப்பட்ட பரிகாரக் கதையல்ல. அது உண்மையில் ஒரு மரணச் சின்னம். பண்டைய காலத்தில், அந்த ஆற்றின் அருகில் ஒரு ராஜ்யத்தின் மாபெரும் போர் நடந்தது. அந்த போரின் போது, ஒரு துரோகி சுரங்கம் தோண்டி, மன்னரை வஞ்சித்து தன் உயிரை இழந்தான். அந்த சுரங்கத்தில் மர்மமான சக்தி காத்திருக்கிறது என்று சொல்லப்பட்டது.

பயணத்தின் தொடக்கம்

நந்தனன் ஒருநாள் தைரியமாக, தன் நண்பர்களான செல்வன், ரம்யா, மகேஷ் ஆகியோரை அழைத்துக்கொண்டு அந்த சுரங்கத்தில் செல்ல முடிவு செய்தான். அவர்கள் மிளகாய் தீண்டிக் கொள்வதற்காக விளக்குகளையும் கட்டுகளையும் எடுத்துக்கொண்டு சுரங்கத்திற்குள் நுழைந்தனர்.

அந்த சுரங்கம் காலத்தால் அழியாமல் பளிங்கு போல ஒளிர்ந்தது. வழி முழுக்க தொல்லியல் சின்னங்கள், பச்சை கலவையான கற்கள், சில நேரங்களில் திண்டாட்டம் போன்ற ஒலி. குழந்தைகள் கொஞ்சம் அச்சமாயினாலும், நந்தனன் முன்னே சென்று வழி காட்டினான்.

கொலைப்பாதி

சுரங்கத்தின் நடுப்பகுதியில், அவர்கள் ஒரு கல்லறை போன்ற பகுதியைக் கண்டனர். அதன் மீது பண்டைய தமிழில் எழுதப்பட்டு இருந்த ஒரு இலக்கணம்:
"மனிதர் குருதி சிந்திய இடம். மன்னன் வாழ்ந்த இடத்தின் மரணம்."

இதைப் படித்து மகேஷ் பின்னோக்கி செல்வதற்கு முயன்றான். ஆனால், நந்தனன் அங்கு இருந்த ஓர் உறைந்த கரங்களின் எழுத்தை பார்த்து, அதன் ஆழத்தைப் புரிந்து கொண்டான். அது ஒரு தகுதியானவருக்கு திறக்கும் வாயில் என்று நினைத்தான்.

புதையலின் மையம்

அந்த வாசல் திறந்ததும், அவர்கள் ஒரு மாபெரும் அறைக்கு வந்தனர். அந்த அறை முழுவதும் ரத்த சிவப்பில் மின்னியது. இதைச் சுற்றி தங்கக் குவியல்கள் இருந்தன, மற்றும் நடுவே ஒரு இரத்தக் குருதி சிந்திய அரண்மனையின் சின்னம். நந்தனன் அருகில் சென்று பார்த்தபோது, இரண்டே இரண்டாக ஒரு குரல் கேட்டது:
"நீங்கள் தகுதியானவர்களா? அன்பு இல்லாதவர்களின் இரத்தம் உறையும்."

நந்தனன் தன் துணிச்சல் மற்றும் எளிமையால் அந்த சோதனையை வென்றான். பிறகு, குருதிப் புதையல் மாயமாகிப் போனது, ஆனால் அவர்களின் கிராமத்திற்கு அனேக வரங்கள் வந்தன.

கதையின் இறுதி

நந்தனனின் அந்த முறை, கிராமத்தை புதிய பாதைக்கு இட்டுச் சென்றது. மர்மமான புராணங்களும் நம்பிக்கைகளும் அவர்கள் வாழ்வின் வழிகளை மாற்றியது. ஆனால், நந்தனனும், அவனது நண்பர்களும் அந்த அனுபவத்தை நினைத்துக் கொண்டும் திருவிழாவில் மகிழ்ந்தும் வாழ்ந்தனர்.