சினேகிதனே

சினேகிதனே

என் சிந்தனைகளின் நிழலில்
நீ எழுதும் கவிதைதான் உயிர்கொள்கிறது,
உன் நினைவுகளின் நீரில்
என் கனவுகள் மீண்டும் மலர்கின்றன.

நீ சொன்ன ஒவ்வொரு வார்த்தையும்
என் இதயத்தின் ஓரங்களில்
திறக்கும் பூவாகிறது,
உன் மௌனத்தில் கூட
நான் ஒரு பாடலை கண்டுபிடிக்கிறேன்.

சின்ன சின்ன துயரங்களை
வெறும் சிரிப்பால் மாற்றி விடும்
அன்பின் கலைஞன் நீ,
உன்னிடம் மட்டும் தான்
நான் என்னை முழுதாக காண்கிறேன்.

சினேகிதனே,
உன் நட்சத்திரங்களால்
என் இரவு ஒளிகொள்கிறது,
உன் தோழமையில்
என் வாழ்வு அர்த்தம் பெறுகிறது.

நாளொன்றின் தொடக்கமா நீ?
அல்லது முடிவின் நிமிடமா?
என்னதான் நீ விலகினாலும்
உன் தடங்களே என் பாதையாகின்றன.

தூரத்தில் இருந்தும்
உன் சுவாசத்தின் ஈரம்
என் உயிரை தொட்டுவிடுகிறது.
உன் பார்வையின் சுகத்தில்
என் துயர் மறைந்து போகிறது.

உன் வார்த்தைகள் மட்டும் அல்ல,
உன் மௌனங்களிலும்
என் இதயம் ஓர் உறவைக் காண்கிறது.
நீ சொன்ன ஒரு "நலமா?"
என் நாளையே நறுமணமாக்குகிறது.

நான் விழிகள் மூடினாலும்
நீயே என் கனவின் கதாநாயகன்,
நான் விழிகளைத் திறந்தாலும்
நீயே என் வாழ்க்கையின் அர்த்தம்.

சினேகிதனே,
உன் நட்சத்திர நொடிகளும்
சூரிய கதிர்களும்
என் வாழ்வின் வானத்தை நிறைக்கின்றன.
நீ மட்டும் போதுமானாய்
நான் நிழலிலும் வாழத் தெரிந்து கொள்ள!

உன் நெருங்கிய கவிதைச்சுவையில்
இன்னும் அத்தனை ஓசைகளையும் சேர்க்க வேண்டுமா?