காதல் ஒரு மாயவலை

காதல் ஒரு மாயவலை

காதல் ஒரு மாயவலை,
கண்ணின் நுனியில் ஓவியமாய்,
சிறு அசைவில் கனவாய் ஓடும்,
சிறகு முளைத்த சிந்தனை.

இரவு சந்திரன் போல,
மனதின் இருளில் ஒளி வீசும்,
அந்திய காற்றில் தோன்றி,
அவசரமாய் மறையும்.

உணர்வுகளின் சங்கமம்,
சொல்லாத வார்த்தை மொழி,
உறங்கும் கண்களை விழிக்கச் செய்கிறது,

தூங்கும் நெஞ்சை விழுங்குகிறது.

காதல்,
ஒரு மாய வலைதான்,
அழகிய கனவோடு நுழைந்து,
நெஞ்சினை நிறைத்து விடும் மாயவனை!

காதல் ஒரு மாயவலை

இன்னும் சொல்ல முடியாத பாடல்,
மரண தாண்டி மலர்க்கின்ற காதல்.
ஒவ்வொரு இதழில் ஒளிரும் கண்ணீர்,
இன்பத்திற்கும் துன்பத்திற்கும் பேராய் வென்றது.

வானம் தொட்ட நினைவுகள்,
வாழ்வின் பக்கங்களை எழுதும் மழையாய்,
மெதுவாய் சிதறும் நிலவொளி,
மனம் கனவாய் தழுவும் நிழலாய்.

அதன் ஒவ்வொரு நூலும்,
கூறாத காதல் கதைகள்,
சிரிப்போடு வரும் புலம்பல்கள்,
துன்பம் கூட புன்னகைக்கச் செய்யும் கலை.

காதல் ஒரு மாய வலைதான்,
முறிவது கூட இனிமையானது,
மறந்தாலும் அதன் குரல்,
மூச்சுக்காற்றில் வாழும் மர்மம்!

இன்னும் அதன் நிழல் என் நெஞ்சில்,
நீண்ட கதை போல ஒலிக்கிறது,
சில்லென்று வீசும் காற்றின் சுகம்,
அதன் நினைவில் மீண்டும் பிறக்கிறது.

கண்ணாடி ஜன்னல் வழியே,
விண்மீன்கள் கண் சிமிட்ட,
அது சொல்லும் மறைமொழி,
என் மனதின் ரகசியம் களிக்கிறது.

இன்னும் காதல் ஒரு புதிர்,
அது எழுதிய கவிதை கேட்கிறது,
எழுத்துக்களுக்குள் மறைந்துவிடும்,
ஆழ்ந்த உணர்வுகளின் குரலாகிறது.

நாள்களை கடக்கிறது அந்த மாய வலை,
அது வீசியது கனவோ? நினைவோ?
அதே காதல் எனை நிமிர்த்தும்,
இன்னும், என்றும், முடிவில்லா இசையாக!

Bottom of Form