அனாதை இல்லத்தின் ஒளிவிழா

அனாதை இல்லத்தின் ஒளிவிழா

கிராமத்தின் அருகே அமைந்திருந்தது ஒரு சிறிய அனாதை இல்லம். அதில் இருந்தது பத்து குழந்தைகள். அந்த இல்லத்தை நடத்துவது காளியம்மாள் பாட்டி. அவள் வயதானாலும் மனதின் உறுதியால் இந்த இல்லத்தை நடத்திக் கொண்டு வந்தாள்.

கிராமத்தில் பலர் அனாதை இல்லத்தை பற்றி தெரிந்திருந்தும் உதவ முன்வரவில்லை. ஆனால் பாட்டி தனது பாசத்தால், வறுமையைக் கண்டு கொள்ளாமல் அங்கிருந்த குழந்தைகளுக்கு பாடம் கற்றுக் கொடுப்பதோடு, அவர்கள் உணவு, உடை போன்ற அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவேற்றினாள்.

குட்டி செந்தில் – ஒளிவிழாவின் தொடக்கம்

செந்தில் அந்த இல்லத்தில் இருந்த பத்தொரு வயது சிறுவன். செந்தில் எப்போதும் பரபரப்பாக செயல்பட்டான். "பாட்டி, நம்ம வாழ்க்கை ஏன் எல்லா நேரமும் சோகமாக இருக்கணும்?" என்று கேட்டான்.

பாட்டி மெலிதாக சிரித்து, "சந்தோஷத்துக்கு வெளி சாத்தியங்கள் தேவை இல்லை, மகனே. உன்னுடைய மனதிலிருந்தே அது வெளிப்படும்," என்றாள்.

செந்தில் அதை புரிந்துகொண்டான். அந்த இரவு, அவன் நினைத்துக் கொண்டது. "நம்ம இல்லத்துக்கு நாம ஒளிவிழா கொண்டாடிக்கொள்வோமா?"

கூட்டமைப்பு

மறுநாள் செந்தில் அவன் நண்பர்களிடம் இந்த யோசனையை பகிர்ந்தான். எல்லோரும் மிகுந்த உற்சாகமாக ஒளிவிழா நடத்துவதற்கு தயாரானார்கள்.

• ரமேஷ் மற்றும் காயத்திரி தாழ்வானவற்றில் இருந்து விளக்குகளை தயாரித்தனர்.
• சுமதி மற்றும் செந்தில் அருகிலுள்ள காட்டில் இருந்து பூக்களைத் தொகுத்து வண்ண அலங்காரம் செய்தனர்.
• சக்தி மற்றும் மீனா சில பழைய துணிகளை கலைச்செய்து மேடை ஏற்பாடு செய்தனர்.

கிராம வாசிகளின் நெகிழ்ச்சி

ஒளிவிழா தினம் வந்தது. அனாதை இல்லம் ஒளி மற்றும் மகிழ்ச்சியால் தழைத்திருந்தது. அந்த ஒளியும் மகிழ்ச்சியும் கிராமத்துக்கு சென்றடைந்தது. கிராம மக்கள் அங்கு வந்தபோது குழந்தைகளின் முயற்சியில் தங்களை கண்டு கொள்ள முடியவில்லை.

அந்த நிகழ்வின் பின்புலத்தில் குழந்தைகள் சின்ன நாடகம் நிகழ்த்தினார்கள். அதன் மூலம் அவர்கள் மனதில் தேக்கி வைத்த துயரத்தை வெளிப்படுத்தினார்கள். "உங்களின் அன்பு தான் எங்களுக்கு ஆதாரம்," என்ற கருத்தை கதையிலிருந்து எடுத்தார்கள்.

ஒரு புதிய ஆரம்பம்

அந்த நிகழ்வு கிராம வாசிகளின் மனதைக் கவர்ந்தது. அவர்கள் காளியம்மாள் பாட்டியை சந்தித்து, இனி இந்த இல்லத்திற்கு ஆதரவாக இருந்து உதவ வேண்டும் என்று உறுதியளித்தனர்.

அனாதை இல்லத்தில் ஒரு மாற்றம் வந்தது. குழந்தைகள் மட்டுமல்ல, பாட்டியும் மகிழ்ச்சியுடன் ஒளிவிழாவின் ஒளியை தனது இதயத்தில் நித்தியமாக ஏற்றிக் கொண்டார்.

கதை மூலம்:

மனதில் ஒளியை ஏற்றி வைத்தால், வாழ்க்கையின் எல்லா இருட்டுகளும் மாறிப் போகும்.