ஏன் என்னை பிரிந்தாய் உறவே?

ஏன் என்னை பிரிந்தாய் உறவே?

ஏன் என்னை பிரிந்தாய் உறவே,
என் உயிரின் ஓசை கேட்காமல்,
நெஞ்சின் நுண்ணுரத்தை புரியாமல்,
மௌனத்தின் மழையில் மறைந்தாய்?

விண்மீன்கள் சுடரில் விளையாடும்,
இரவுகள் தனியாய் எனை தேடுதே.
உன் பெயரை புனையத் தோழமையும்,
என் கண்கள் கனவின் ஓரங்களில் தவழுதே.

சின்னஞ்சிறு அசைவுகள் போதுமென்று,
நான் உனை எண்ணி வாழ்ந்தேன்.
ஆனால், உன் நடையை நோக்கிய நொடி,
நெஞ்சின் ஓசை காய்ந்தது.

காற்றில் உன் வாசம் இன்னும் இருக்கிறது,
கண்ணீர் தொட்ட நொடி சாட்சியமாக.
கனவில் வரும் உன் சிரிப்பு,
என்னுள் எப்போதும் எதிரொலிக்கிறது.

ஏன் என்னை பிரிந்தாய் உறவே,
உன் பெயர் சொல்லி சுகம் அடைந்தேன்.
இப்போது மௌனம் மட்டும் சொர்க்கமா?
அல்லது நான் மட்டுமே தூசியாகிறேனா?

உன் செல்லப்பேசலின் ஒலி,
இன்னும் என் நெஞ்சில் நிழலாட,
ஏன் என் உலகை விட்டு சென்றாய்,
உறவே, ஏன் என்னை பிரிந்தாய்?

இன்னும் உன் நினைவுகள் நிழலாய்,
என் வாழ்வின் ஒவ்வொரு மூலையும் சூழ்கின்றன.
உன் தொடுகையாய் காற்றின் தென்றல்,
என் சோர்வடைந்த சுவாசத்தைக் கிளர்விக்கிறது.

இன்னும் உன் சிரிப்பின் ஓசை,
என் காதுகளில் சங்கீதமாய் நிழலாடுகிறது.
அந்த நொடிகளின் இனிமைதான்,
என்னை உயிரோடு வைத்திருக்கிறது.

நிலவின் வெளிச்சமும் மங்கியது,
உன் கண்களின் பிரகாசம் தொலைந்ததால்.
எந்தன் நெஞ்சும் மாறியது,
உன் உரிமைமிகு பரிவை இழந்ததால்.

இன்னும் ஏன் இந்த காத்திருப்பு?
காலங்களும் காற்றுகளும் மாறிவிட்டன,
ஆனால், உன் வருகை எதிர்ப்பது மட்டும்,
என் மனதில் இன்னும் மாற்றமில்லை.

உன் செல்லம் என்னுள் சிக்கியது,
மறக்க முயன்றாலும் மறவாது.
நிலம் போல நான் நீண்ட காலம் சுமப்பேன்,
உன் விடைபோன அருமையான சுமையை.

ஏன் என்னை பிரிந்தாய் உறவே?
இன்றும் நான் கேட்கிறேன்.
உன் சொற்கள் மீண்டும் என்னை தொட்டால்,
நான் உயிராய் மலருவேன்!

இன்னும் உன் பேரை அழைக்க,
என் நாவு தடுமாறுகிறதோ என்கிறேன்.
சிலரின் சுவாசம் போல் நீ என் வாழ்வில் இருந்தாய்,
ஆனால் இன்று காற்றாய் காணாமல் போனாய்.

இன்னும் நான் உன்னை அறிய நினைக்கிறேன்,
உன் மௌனத்தின் காரணங்களைப் புரிந்து கொள்வதற்காய்.
உன் கண்களில் என்னை மறைத்திருந்த தீர்ப்பு,
என்னுள் நதியாய் வடியும் கேள்விகளாய் உள்ளது.

நீயில்லாத பொழுதுகளின் நீளம்,
நாள் மாதங்களைத் தாண்டி ஆண்டுகளாகிறது.
உன் கைப்பிடியில் காணாமல் போன,
சந்தோஷத்தின் பரிமாணங்களை நான் தேடுகிறேன்.

இன்னும் நான் உன் பாதத்தின் ஓசையை,
என் நினைவுகளில் மீட்டெடுக்கிறேன்.
அந்தக் காலத்தின் மௌன ஒலிகள்,
இன்று ஏக்கத்தின் வெற்றிடமாக வாழ்கின்றன.

ஏன் உறவே, நீ என் மனதை விட்டேறினாய்?
நினைவுகளின் தீவினில் நான் மூழ்குகிறேன்.
உன் வருகை மறுபடியும் நிகழ்ந்தால்,
என் உலகம் மீண்டும் நிறைவடையும்!

இன்னும், என் வாழ்வின் ஒவ்வொரு மூச்சிலும்
நீயே என் ஒலியும் அமைதியும்!

Bottom of Form