உன் நினைவுகள் – Tamil kavithai

உன் நினைவுகள் – Tamil kavithai

உன் நினைவுகள் என்னைச் சுற்றி
பசுமை நிழலாய் விழுந்து,
என் உள்ளம் வரை சேரும் ஒலி,
அழகான ராகமாய் மலர்கின்றன.

மௌனத்தில் கூட உன் சிந்தனைகள்,
காற்றாய் வந்து என்னை நெகிழ்த்து,
நெஞ்சம் நிறைந்த கண்ணீர் துளிகளால்
அன்பின் வரிகளைச் செதுக்கின்றன.

நிழல் போல நீ எப்போதும் அருகில்,
தூரம் என தோன்றினாலும் நெருக்கத்தில்,
உன் சுவாசம் என்றென்றும் உணர்கிறேன்,
நினைவுகளின் நதியில் மூழ்கி வாழ்கிறேன்.

நேரம் கடக்க என்னை விடாதே,
உன் நினைவுகள் எனக்குப் புதுமை தேடாதே,
உனக்காய் எழுதிய இக்கவிதை மட்டும்,
என்றும் என் இதயத்தின் அச்சாகும்.

இன்னும் எப்போதும் போலவே,
உன் நினைவுகள் ஓரமின்றி சூழ்கின்றன,
மாலை பொழுதின் காற்றில் திரையாடி,
முகத்தில் முத்தமிடும் கதிர்கள் போல.

இன்னும் ஒவ்வொரு சுவாசத்திலும்,
உன் பெயர் ராகமாய் எழும்,
கனவுகள் மழையாய் கலைந்தாலும்,
உன் சுகமான சுகம் மட்டும் பிணையாய் நீளும்.

இன்னும் கொஞ்சம் தூரத்திலும்,
உன் சிரிப்பு நெஞ்சை நொறுக்க,
உன் கண்களின் சின்ன சிக்னல்களும்,
என்னையும் நினைவுகளின் அடிமையாக்க.

இன்னும் நான் உன்னை தவிர்க்க முடியவில்லை,
தவிப்பு இதயத்தின் வழியே பிரவேசிக்க,
இருளின் உள்ளே ஒளியாக நீ வந்தது,
உன் நினைவுகள் எனக்கு ஒரு வாழ்க்கை ஆவதோ?

இன்னும் என் இதழின் மூலையில்,
உன் பெயர் மலர்கின்றது மெல்ல,
இறுதியில் நீ தொட்ட அந்த நொடி,
என்றும் என் சுவாசமாக மீள்வது போல.

இன்னும் என் கைகளில் தடவுகிறது,
உன் உதிரலின் வெப்பமான ஆறல்,
அதன் ஒவ்வொரு தருணமும்,
என்னை நெகிழ்விக்கிறாய் மீண்டும் மீண்டும்.

இன்னும் உன் மனது பேசாத வார்த்தைகள்,
என் கனவுகளை கதை பேசுகின்றன,
ஒவ்வொரு இரவிலும் உன் நினைவுகள்,
நட்சத்திரங்களாய் விழிக்கின்றன.

இன்னும் எனக்குள் நீயே நிறைந்திருப்பது,
நடந்ததா கனவா என்று அறியாமல்,
உன் புன்னகை ஒரு அசைவாகிலும்,
என் வாழ்க்கைக்கு எழுச்சியாகிறது.