ரௌத்திரம் பழகு - தமிழ் கதை

ரௌத்திரம் பழகு  - தமிழ் கதை

தமிழ்நாட்டின் தெற்கில் உள்ள அழகிய ஒரு கிராமம் சுந்தரபுரம். அந்த கிராமத்தில் முத்தையன் என்பவர் வயதான விவசாயி. தனியார் நிறுவனங்கள் தொடர்ந்து விவசாய நிலங்களை வாங்கி தொழிற்சாலைகள் அமைப்பதை அவர் கவனித்தார். ஆனால் கிராமத்தினர் யாரும் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்காமல் இருந்தார்கள்.

முத்தையனுக்கு இரண்டு மகன்கள். பெரியவன் வீரன், செறிவான ஒருவன், ஆனால் தன் பயத்தால் அடங்கிக் கொண்டவன். இரண்டாவது மகன் செல்வன், கல்வியில் சிறந்தவன், ஆனால் தனது கிராமத்தை விட்டே வெளியே சென்று நகரத்தில் வசித்தான். முத்தையன், கிராமத்திற்காக உண்மையிலே போராடக் கூடிய ஒருவரை தேடி ஏங்கினார்.

பிரச்சினையின் தொடக்கம்

ஒரு நாள், ஒரு பெரிய நிறுவனத்தினர் கிராமத்துக்குள் வந்தனர். அவர்கள் காப்பிராந்தி நதிக்கரையிலிருந்த வயல்களை வாங்கி ஒரு குவாரி தொடங்கப் போவதாக அறிவித்தனர். குவாரி அமைக்கப்பட்டால், நதியும், அதன் சுற்றியுள்ள பயிர்ச் செழிப்பும் அழியும்.

"நாங்கள் உங்களுக்கு அதிக பணம் தருவோம். உங்கள் நிலங்களை விற்பனை செய்யுங்கள்," என்று அதிகாரிகள் கூறினர்.

அந்த அதிகாரிகள் அதிகாரப் பசியுடன் நடந்துகொண்டனர். சில கிராமத்தினர் பணத்தின் ஆசையில் நிலங்களை விற்க தயாராக இருந்தனர். ஆனால் முத்தையன் மட்டும்:
"இது எங்கள் முன்னோர்களின் நிலம்! இதை விற்க மாட்டோம்!" என்று கூறினார்.

அதற்கு அதிகாரி சிரித்துக் கொண்டே,
"உங்கள் போராட்டம் எதுவும் பயனளிக்காது, இந்த நிலம் எங்களுக்குத் தேவை. அதை எடுக்க நாங்கள் சட்டத்தை உபயோகிப்போம்," என்றார்.

வீரனின் விழிப்புணர்வு

முத்தையனின் வார்த்தைகள் வீரனின் மனதில் ஆழமாக தாக்கின. அவன் தனது அஞ்சல்தனத்தைத் தாண்டி கிராமத்திற்காக செயல்பட விரும்பினான். முத்தையன் ஒரு நாளில் வீரனிடம் பாரதியாரின் பாடலை உபதேசமாக சொல்லினார்:
"ரௌத்திரம் பழகு, சத்தியம் நீர்மையும் பழகு."

"வீரா, தைரியமாக நடந்து, நீதி நின்று போராடு. இது நீ செய்தால் மட்டுமே எங்கள் நிலங்கள் காப்பாற்றப்படும்," என்றார் முத்தையன்.

வீரனின் போராட்டம்

வீரன் முதலில் ஒரு குழுவை அமைத்தான். அதன் உறுப்பினர்கள் கிராமத்தின் இளைஞர்கள் மற்றும் விவசாயிகள். அவர் அவர்கள் அனைவருக்கும் நிலம் மற்றும் குவாரி பிரச்சினையின் தீவிரத்தை விளக்கினார். "நாம் ஒற்றுமையாக இருக்க வேண்டியது மிக அவசியம். நம்முடைய வாழ்வாதாரத்தையும், நதியையும் காப்பாற்ற இதுவே வழி," என்றார்.

குழுவினர் ஒன்றுபட்டு பனைகள் வைக்கப்பட்ட பூமியின் முழுவதையும் சுற்றி தடுப்புச்சுவராக அமைத்தனர். அவர்கள் குவாரி வாகனங்களை வழியிலேயே நிறுத்தினர்.

சட்ட போராட்டம்

அதற்குப் பிறகு வீரன் அருகிலுள்ள நகரத்திற்கு சென்று, சட்டதரணி ஒன்றை சந்தித்தான்.
"இந்த நிலங்கள் எங்கள் உயிரின் அடையாளம், இதை காப்பாற்ற என்ன செய்ய முடியும்?" என்று கேட்டான்.

அந்த வழக்கறிஞர்,
"நீங்கள் சட்டப்படி நிலங்கள் காப்பாற்ற முடியும். ஆனால் நீங்கள் திடமான ஆதாரங்களுடன் மற்றும் அதிக ஆதரவாளர்களுடன் முன்னேற வேண்டும்," என்றார்.

வீரன் கிராமத்திற்குத் திரும்பி, ஒவ்வொரு குடும்பத்தையும் அணுகி, நிலங்களை காப்பாற்ற அனைவரும் கையொப்பமிடும் போல ஏற்பாடு செய்தான்.

வெற்றி

நிறுவனம் தொடர்ந்து கிராமத்தினரைக் கெடுப்பதற்காக பல வழிகள் செய்தது. ஆனால் வீரனின் தைரியம் மற்றும் கிராமத்தினரின் ஒற்றுமை நிறைவாக வெற்றி பெற்றது. நீதிமன்றத்தில் நிலம் கிராமத்தினருக்கு திருப்பிக் கொடுக்கப்பட்டது. குவாரி திட்டம் முழுவதும் ரத்து செய்யப்பட்டது.

முடிவு

அந்த நாள் முதல் கிராமத்தினர், வீரனை ஒரு யோதியாகப் பாராட்டினார்கள். முத்தையன் மகிழ்ச்சியுடன்,
"ரௌத்திரம் பழகி நீதிக்காக செயல்பட்டாய். இது தான் உண்மையான வாழ்வின் அர்த்தம்," என்றார்.

இந்த கதை நம்மைத் தைரியத்தையும், நியாயத்தையும் நம்பி வாழ வைக்கும். நமது வாழ்க்கையில், சாத்தியமாக இல்லாத காரியங்களை கூட, தைரியத்துடன் செயல்பட்டால் வெற்றியை அடையலாம்.