நெஞ்சத்தின் நிஜம் – Tamil kavithai

நெஞ்சத்தின் நிஜம் – Tamil kavithai

நிஜம் பேசும் நெஞ்சம் எங்கு?
நாடகம் செய்வதின் தேடல் எங்கே?
வெளி சிரிப்பின் சுகம் ஓரிடமோ,
உள்ளம் அழுதிடும் சுகம் இன்னிடமோ?

புன்னகை போட்டம் நிஜத்தை மறைக்கும்,
துன்பத்தின் குரல் ஏன் காற்றில் கரையும்?
உண்மை சொல்வதற்கான பயம் நிழலா,
உளர்ந்த உணர்வு உண்மையா பொய்யா?

கண்கள் சொல்லும் மொழி நெஞ்சம் உணர்ந்திடும்,
நீண்ட பறவைபோல் ஆசைகள் பறந்திடும்.
அருகே நின்று விழிகள் பார்த்தாலும்,
அழகு நெஞ்சம் எங்கே, நிஜம் எங்கே?

பொய்கள் மீது பனிதுளி விழாமல்,
நெஞ்சத்தின் நிஜம் எப்போதும் மலரட்டும்.
மெய் தோற்றம் கலைந்து மௌனம் தேய்ந்திட,
நிஜமாய் வாழ்வது நமக்குள் தோன்றட்டும்.

இன்னும் எவ்வளவு நேரம் தேவை,
நிஜத்தின் வழி கண்டடைய?
நிழல்கள் மூடும் மனித முகங்கள்,
உள்ளம் எங்கே? உண்மை எங்கே?

வாக்குகள் சொன்னாலும் வரிகள் ஓடும்,
இதயம் ஏனோ ஒருபக்கம் தோலும்.
நட்பு, காதல், உறவு என பேசினாலும்,
உண்மை பிம்பம் நிழல்களாய் மாறும்.

பூக்கள் மலரும் சந்தோஷக் காட்சி,
ஆனால் அதன் அடியில் ஒளிந்திருக்கும் பாதி.
துயரம் நிழலாய் தொலைந்து விடாமலே,
நிஜம் துளியாய் மாறும் பார்வை எங்கே?

இன்னும் சில நொடி, இன்னும் சில கவிதை,
நெஞ்சத்தின் துளிகள் எங்கே நிற்குமோ?
நிஜம் நம்மைத் தேடி வந்திடும் நாளில்,
மௌனம் விலகி மகிழ்வில் மலரட்டும் வாழ்வு.

இன்னும் ஒரு பயணம் தேவை,
நிஜத்தை அறிய, உணர்ந்திட.
அழகு உழப்பின் கூடினால்,
சுற்றின் கடைவீதியில் காணப்படும்.

உள்ளம் அறிந்த பயணங்கள்,
பொய்களை மறுக்கும் பாதைகள்.
நம்முள் நிறைந்த உண்மை விரைந்தால்,
சிறு ஒளி உலகத்தை இலகுவாக்கும்.

வெளியிலும் உள்ளத்திலும் இரு முகங்கள்,
பொய்கள் தாமரை பூக்கும் நிலங்களில்.
ஆனால் உளர்ந்த நெஞ்சம் பேசினால்,
நிஜம் வலியுறுத்தும் மொழிகள் தோன்றும்.

துயரம் நிறைந்த சிகரங்களில்,
பிரபஞ்சம் மூடிய பரிதியில்,
ஒரு உண்மை, ஒரு அத்தனையும்,
நெஞ்சத்தின் நிஜத்தைப் பொறுத்து பூக்கும்.

அதை கண்டுபிடித்து வாழும் நிமிடத்தில்,
உலகம் எப்போதும் சிறந்த நிலையைப் பெறும்.
நெஞ்சத்தின் நிஜம் முழுமையாக அறிய,
ஒரே பாதையில் அங்கும் இங்கும் செல்ல வேண்டும்.