எங்கேயும் எப்போதும்

எங்கேயும் எப்போதும்

எங்கேயும் நான் தேடி நிற்கின்றேன்,
எப்போதும் உன் சுவாசத்தின் நிழலில்.
காற்றின் வெளிச்சமும் கூட உன் வாசம்,
நொடிகள் செல்ல உன் நினைவுகளின் வசம்.

நிலவின் ஒளி மட்டும் எனக்குப் பேசும்,
கனவின் பாதையில் உன் பாதம் தேடும்.
காலங்கள் ஓடினாலும் மாற்றமில்லை,
உன் சிரிப்பின் இசை இன்னும் நிற்கவில்லை.

எங்கேயும் உன் மௌனம்,
நாட்களின் வாசலில் ஒரு இரவாகும்.
சிறு அசைவிலே நின்று கண்களைக் கேட்கும்,
அந்த ஒளி என்னை ஏக்கம் ஆக்கும்.

எப்போதும் உன் தூரம் ஒரு சுவாசம்,
வெண்மையான ஓசையில் உன் பிரியத்தின் வாசம்.
அதை பிடிக்க முடியவில்லை,
ஆனால் அதை விட போகவும் இல்லை.

நிறைவில்லாத காதலின் மொழி,
எங்கேயும் எப்போதும் ஒரு கவிதை!
வெட்கத்தில் மூடிய கவிஞனின் கனம்,
உன் மனதில் சிக்கி நின்றிருக்கும் கனவின் புண்ணியம்.

இது ஒரு நெஞ்சினை தொடும் காட்சியாக மட்டுமல்ல,
நினைவுகளின் சுவடுகளாய் எழுந்த கவிதை!