ஜன்னல் – Tamil kavithai

ஜன்னல் – Tamil kavithai

ஜன்னல் வழி காற்று வருகிறது,
அதன் மென்மை மனதை தொட்டுப் போகிறது.
வெளிச்சம் வந்து நிழலை விரிக்கிறது,
வாழ்க்கை உலாவி பார்க்கிறது.

ஜன்னல் வழி பறவைகள் பாட்டு பாட,
இயற்கையின் இசை என்னை கனவுகளுக்கு அழைக்கிறது.
நெடுந்தூரம் எங்கோ தேய்ந்து போகும் மேகங்கள்,
நடுவே தேடுகிறது என் உள்ளத்தின் நிம்மதியை.

ஜன்னல் திறக்கும் ஒவ்வொரு தருணமும்,
ஒரு புதிய சுவாசம் தருகிறது.
அதன் சன்னலிலிருந்து நான் கண்டவை,
வாழ்க்கையின் அழகான வர்ணங்களே!

மறக்க முடியாத நினைவுகளின் களம்,
அந்த சிறிய ஜன்னல் என்னை பெரிய உலகத்துக்கு அழைக்கிறது.
ஜன்னல் வழி காணும் ஒவ்வொரு வெளிச்சமும்,
என் மனதின் இருளை அழிக்கிறது.

ஜன்னல் வழி வந்து சென்ற காற்று,
கதை சொல்லிச் சென்று விட்டது.
ஆனால், இன்னும் அதன் தழுவல்,
நெஞ்சில் நிறைந்தே நிற்கிறது.

ஜன்னல் வழி கண்ட சூரியன்,
சில நொடிகள் மட்டுமே காணப்பட்டது.
ஆனால், இன்னும் அதன் வெப்பம்,
என் உள்ளத்துக்கு வெள்ளமாக கீறுகிறது.

ஜன்னல் வழியாக ஊடுருவும் காற்று,
இரவு துயிலின் இசையாய் விளங்கும்.
தென்றல் போல தொடும் அதன் அரவம்,
என் மனதின் வாசலை திறக்கிறது.

அந்த காற்று என்னை சிறகு கட்டி,
எங்கோ பறக்கத் தூண்டுகிறது.
மரத்தின் இலைகளுடன் பேசும் அதின் மொழி,
இயற்கையின் ரகசியத்தை கூறுகிறது.

ஜன்னல் காற்று ஒரு மடலை கொண்டு வருகிறது,
அதில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது,
மழை, காற்று, சூரியன், சந்திரன்,
எல்லாம் ஒன்றுதான் என்று!

அந்த காற்றில் ஒரு குழந்தையின் சிரிப்பு,
மகிழ்ச்சியின் சுகமான நிமிடம்.
காற்றின் ஒவ்வொரு அசைவிலும்,
வாழ்க்கையின் நிழல்கள் மறைந்துச் செல்கின்றன.

ஜன்னல் காற்று,
நினைவுகளை காற்றோடு சேர்த்து,
வெளிச்சமான கனவுகளை நம் கண்களில் பூசுகிறது.

ஜன்னல் வழி பார்த்த மழைத்துளிகள்,
நிழலை நனைத்து சென்றன.
ஆனால், இன்னும் அதன் ஒலி,
என் காதில் இசையாய் மாறுகிறது.

ஜன்னல் வழி விரிந்த உலகம்,
என்னைக் கடந்து சென்றது.
ஆனால், இன்னும் அதன் நினைவுகள்,
என் கண்களில் விழியாய் தவழ்கின்றன.

ஜன்னலின் பின்புலம் ஒரு தேடல்,
அதன் எல்லை ஒரு சுகம்.
ஜன்னல் என்னை வெளிச்சத்துக்கு அழைக்கிறது,
ஆனால், இன்னும் நான் அதன் எல்லைக்குள் தான்.