நட்சத்திரத்தின் கனவு – Tamil kavithai

நட்சத்திரத்தின் கனவு – Tamil

 kavithai

நட்சத்திரம் இரவின் தளிரில்
மின்னும் ஒளி துளியாய் விழி திறந்து,
காற்றின் கரங்களில் கனவாய் சிறகடித்து,
மனதின் வானத்தில் ஓர் ரகசியத்தை கூற,
நட்சத்திரம் கனவு காண்கிறது.

அதன் ஒளியில் நிழலாகிய வாழ்வின் வரிகள்,
அழகிய மொழியில் நிரம்பிய கதை,
விரிகின்ற சூரியனின் மஞ்சள் இழையில்
மறைந்து போகும் வேளை,
கனவுகள் கண்ணீரில் கரையாமல்,
காற்றில் உலாவுகின்றன.

இரவைத் தழுவி,
தூரம் தாண்டிய திரைகள் உடைத்து,
நட்சத்திரத்தின் கனவு
நம் மனதின் ஓரத்தில் ஒளிந்திருக்கும்
நட்பு ஒன்று போல,
சொந்தம் செய்து கொள்ளும்
ஒரு சொந்தக்காற்றாய் மாறுகிறது.

கனவுகளின் நட்சத்திரம்
ஒவ்வொரு இரவிலும் விழித்தெழுகிறது,
அவசரத்துடன் எங்கோ செல்ல,
நம் கண்களில் புதைந்து கொள்ள
ஒரு புதிய நாள் பிறக்க!

இன்னும் அந்த நட்சத்திரம்
நம் கனவுகளை வாடிக்கையாய் எடுத்து,
அலைந்து திரிகிறது வானத்தின் ஆழத்தில்.
தோன்றும் ஒளிக்கதிர்கள்
தனிமையின் பரவசத்தை தொட்டுச் செல்ல,
நாம் இதயத்தில் பதித்து வைத்த
ஒரு சிறு நம்பிக்கையை
மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கிறது.

இன்னும் கனவுகளின் ஓசை
சின்னஞ்சிறு அலைகளாய்,
மனம் என்ற கடலின் கரையில்
முத்துக்கள் போல திகழ்கிறது.
அந்த ஒளியின் வழியில்,
நம் வாழ்க்கையின் தடங்களை
விரலால் வரைவது போல
நட்சத்திரம் தழுவும் கனவுகள்.

இன்னும் அது மின்னிக்கொண்டே இருக்கிறது,
நம் வாழ்க்கையின் இருட்டில்
ஒரு சிறிய தீபம் போல;
அந்த ஒளி மட்டும் போதுமானது
சில வேளைகளில்
சிலோட்டமான நிஜங்களைத்
தாங்கி நிற்க!

இன்னும் அந்த நட்சத்திரம்
கண்ணீரில் கரையாமல்,
புயலினால் மறையாமல்,
ஒரு அழியாத கனவாய்
நமக்குள் வாழ்கிறது.
நாளொரு தினம் நமக்கு சிந்திக்கத் தந்து,
நட்சத்திரத்தின் கனவு
எங்கோ தூரத்தில் இல்லை,
எப்போதும் நம்முள் ஒன்றாய் உயிர்வாழுகிறது!

இன்னும் அந்த நட்சத்திரம்
செய்யாத முயற்சிகளை முடிக்க நினைத்து,
சிறகுகளற்ற பறவையாக
வானத்தின் நீல ஓரங்களில் தடுமாறுகிறது.
அதை நோக்கி சுகமான காற்று
தன் பாசத்தை விரிக்க,
அதன் ஒளிக்கதிர்கள்
அழுத்தமாகக் கண்களை வருடுகிறது.

இன்னும் அது நம்மைக் கேட்கிறது:
"இப்போது நீ செய்யும் கனவு
ஒரு விதியாய் மாறும் நேரம் எது?
நீ பரந்து செல்லும் திசையில்
ஒளிக்கொணர நீ பார்வை விடுத்தாயா?"

நட்சத்திரம் பதில் எதிர்பார்க்காது
இருட்டின் வழியாய் பயணிக்கிறது.
நிலவின் புன்னகையில் திளைத்து,
வாழ்க்கையின் அவசரத் தடங்களில்
இன்னும் கனவுகள் கிறுக்கிய பின் வரிகளில்
மறைந்திருக்கும் ஓவியமாய்
நினைவுகளை வைக்கிறது.

இன்னும் அந்த கனவு
புதுமை தேடும் வானத்தின் முகமாக,
விடியலுக்குள் புகுந்து ஒளிவீச,
ஒரு புதிய சபதமாய்,
ஒரு வாக்குறுதியாய்,
நட்சத்திரத்தின் கனவுகள்
நம் கண்களில் விதைபோல் முளைக்கிறது!

கனவுகள் முடிவதில்லை,
அவை மெல்ல ஒளியாய் மாறுகின்றன.