காதல் சிதறல்கள்

காதல் சிதறல்கள்

துளிர்க்கும் மனதின் காற்றில்,
தொலைந்த நினைவின் ரேகையில்,
அழகிய கனவுகள் சிதற,
உன்னையே தேடி வலிதேன்.

நேர்மறையாய் மெல்ல விரிந்த உன் நிழல்,
விழிகளின் இருளை ஒளியாக்கியது.
ஆனால், கண்கள் மூடியபோது,
கனவுகள் கூட எனை மறந்தன.

மொழியின்றி பேசிய காதல்,
வெள்ளம் போல ஓடித் திசைமாற,
நீர்த்துளிகள் மழையாக சிதறின.
ஆனால், அதன் துளிகள் என்மீது ஏன் விழவில்லை?

உன் பெயர் சொல்லாதேன்,
ஆனால் உன் நிழலின் வாசமே
என் உள்ளத்தைச் சுற்றிக்கொண்டது.
காதல் எனது மரபு,
அது சிதறும்போதும், அழிக்கப்படாது.

வெடிக்கும் மொட்டின் சத்தத்தில்,
மெளனமாக கதறும் என் கனவுகள்,
சிதறிய காதல் நினைவுகளாக
வானத்தில் எழுதப்பட்டன.

காற்றின் பாதையில் உன் பெயர்,
உந்தன் குரல் சின்மயமாக பேசியது.
ஆனால், என் இதயத்தின் அடுக்குகள்,
இருண்ட சுமையைப் பொறுத்தன.

கடல் புல்லில் தோன்றும் ஓவியம்,
உன் முகம், என் கவிதை கனவுகள்.
இரு மனங்களின் பயணத்தில்,
ஒரு நேரத்தில் இணைந்தது காதல்.

ஆனால், ஏன் இந்த சிதறல்கள்?
ஊர்சென்று போகும் பயணம்,
அந்த புனித இடம்,
இப்போது வெறிச்சோதி போனது.

உன் பாதம் எங்கு சென்றாலும்,
என் நெஞ்சின் உள்ளம் வாடுகிறது.
அந்த ஏக்கம், அந்த ஆவலான தேவை,
விழிகள் இழந்தது – இப்போது சிதறல்!

எல்லாம் இப்போது விரிந்தது,
நமது காதல் நினைவுகள்,
ஒரு புகைப்படமாக சிதறி,
சூரிய ஒளியில் நனையும்.

உன் தொட்டதில் உயிரே தென்றியது,
போய் விட்டது அந்த நினைவின் நெஞ்சில்.
ஆனால், அதே காலத்தில் உயிர் சிதறியது,
பார்வையில் மறைந்தது அந்த முத்தம்.

நடந்து செல்லும் வழியில்,
ஒரே ஒரு சுவாசம் மட்டுமே ஆனது,
காதல் என்றும் வாழ்க்கை எனும் பயணம்,
பயணம் முழுவதும் சிதறி போனது.

நான் உன்னைக் கண்டு கொண்டால்,
உனது கண்களில் எந்த விசை?
நினைவுகள் பரபரப்பில் உலவும்,
ஆனால் அது மௌனமாய் அழுதது.

தென்றலின் விரல் ஊசலென,
உன் நினைவுகள் என் உள்ளத்தில்,
உன் காதலின் கடலிலே,
சிதறிய கவிதைகளாக மழையாக வந்தது.

உன்னை எதிர்ப்பவர்களும் இல்லாமல்,
உன்னை விட்டுவிட்டு நான் தங்கினேன்,
பழைய காகிதங்களை படித்தபோது,
காதல் சிதறல்கள் இன்னும் என் மனதில்.