தமிழ் கவிதை – Tamil kavithai

தமிழ் கவிதை – Tamil kavithai

அன்பிற்கு அதிகம்
ஆசைப்படாதே
ஆரம்பத்தில்
மனச அள்ளுவாங்க
பிறகு மனச ரணமாக்கி
கொல்லுவாங்க

ஒருவரின்
அன்பை பெற
நாம் நம் சுயத்தை
இழக்கவேண்டுமானதாக இருந்தால்
அந்த அன்பு
நமக்கானதே இல்லை

தனித்து நின்றாலும் தனித்துவமாய் நில்

சின்ன சின்ன
சந்தோஷங்கள்
போதும்
வாழ்க்கையை அழகாய்
மாற்ற

நாம் வாழும் போது
அன்பாய்
நான்கு வார்த்தை
பேசாதவர்கள்
நாம் இறந்த
பின்னர் அழுவதற்க்கு
கூடத்தகுதி இல்லாதவர்கள்நாம் வாழும் போது
அன்பாய்
நான்கு வார்த்தை
பேசாதவர்கள்
நாம் இறந்த
பின்னர் அழுவதற்க்கு
கூடத்தகுதி இல்லாதவர்கள்

உங்களை தோல்விகள்
ஓட ஓட துரத்தினாலும்
நீங்கள் ஓட்டத்தை
நிறுத்தி விடாதீர்கள்
இடையே வரும்
தோல்வியும் தடையும்
வெற்றியின் ஆரம்ப படிநிலைகள்

தொலை தூரமெனினும்
தொலைந்தே போகிறேன்
அன்பே
என் காதலில்

அன்பு இலவசம்
என்பதனாலே
அளவின்றி
அனைவருக்கும்
கொடுத்துவிடுகிறோம்

ஆத்திரத்தில்
சண்டை போடுகிறவர்களிடமும்
அதிகமாக கோவம்
கொள்கிறவரிடம் அன்பு
அதிகமாகவே இருக்கும்

உங்களை
நிராகரிக்கும் இடத்தில்
சிறு துரும்பாக கூட
இருக்க நினைக்காதீர்கள்

நேசிக்கும் இதயத்திற்கு
கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்குங்கள்
பாசத்திற்கு மாற்றாய் அது
வேறொன்றும் கேட்பதில்லை

நானே
தொலைத்து
போக நினைக்கிற
போதெல்லாம்
தொல்லை தருகிறது
அல்ப ஆசைகள்

மரியாதை கிடைக்காத
இடத்தை விட
அதீத மரியாதை
கிடைக்கும் இடங்களில்
கவனமாக இருத்தல் நலம்
உங்களுக்கான இடத்தில்
உறுதியாக இருங்கள்
பிறருக்கா இல்லாமல்

கொஞ்சம்
மனதை திறந்துதான்
வையுங்களேன்
நல்ல சிந்தனையில்
மனம் இணைந்தால்
கேடுகெட்ட சிந்தனைகள்
குறையுமாமே

அரங்கு நிறைந்த
காட்சிகளாக வெற்றி நடைபோட்டு
கொண்டிருக்கிறது
என் மனமென்னும்
திரையரங்கில் உன் நினைவுகள்

உங்களுக்கு உண்மையாய்
இருப்பவர்களிடம்
எதையும் மறைகாதீர்கள்
அது தெரிய வரும் போது
அவர்களால்
தாங்கிக் கொள்ளவே முடியாது