சந்தனக் காற்றே – Tamil kavithai

சந்தனக் காற்றே – Tamil kavithai

சந்தனக் காற்றே, உன் திருநாளின் வாசம்
உயிரினுள் உருகும் தேன்துளி போலே.
உன் மெல்லிய மெல்லிய ஒளியால்,
மனதின் இருள் மெல்ல மங்குகிறது.

வாசனைகளின் அரசனாய் நீ வருகையில்,
சிதறிய நினைவுகள் ஒன்றாக சேர்கின்றன.
புதிய கனவுகளின் கதவுகளைத் திறந்து,
வானம் வரை செல்லும் பறவையை நினைவூட்டுகிறாய்.

உன் காற்றின் பாடல்களில் ஒரு இசை,
இதயம் தொட்டும், ஆவியைக் கவரும்.
சந்தனக் காற்றே, எப்போதும் இங்கேயே இரு,
உன் அருளால் உலகம் மலரும்!

சந்தனக் காற்றே, நீ வந்து செல்லும் வேளையில்,
நினைவுகளில் ஒரு புதிதாய்த் தாளம் அடிக்கின்றாய்.
உன் மென்மைதான் உயிரை தொட்டுச் செல்கிறது,
தொலைந்த புன்னகைகளை மீட்டுத் தருகிறது.

உன் வாசலில் ஒளிரும் நாள்நேரம்,
கனவுகளில் கூட உன் சுவாசம் இருக்கிறது.
என்னை மறந்த உன் மிதமான தொடுதல்,
பூக்கள் கூட உன் பின்னால் வரிசை அமைக்கின்றன.

சந்தனக் காற்றே, உன்னிடம் இருக்கும்
அழகும் அமைதியும் வாழ்க்கைக்கு பாடம்.
உன் வாழ்த்துகள் வானத்தின் முழுக்க,
எல்லா இதயங்களிலும் மலர்கள் போல மலர்கின்றன.

இன்னும், இன்னும் நீ வந்து சேரும்,
என்றென்றும் மனதில் ஒரு நிழலாய் நீ இருக்க.

சந்தனக் காற்றே, உன் நிழல் தொட்ட மண்
மண்ணில் மலர்கள் மௌனமாகப் பூக்கின்றன.
உன் வாசம் குறிக்கோள் இல்லா ஆசைதனை
வெட்கம் மறந்த கனவுகள் போல வளர்க்கின்றது.

நீ அலைந்த போதும் ஏன் மனது நிறைவடைகிறது?
நீ தழுவும் ஒவ்வொரு துளியும் புது வாழ்வைக் கொடுக்கிறது.
நிலவின் ஒளிக்கே சேர்க்கை நீ,
காற்றின் மெளனத்துக்கு இசை நீ.

உன் வருகைச் சப்தமே தவிர,
எந்த ஒரு சத்தமும் தேவையில்லை எனதுயிருக்கு.
உனது மென் தொடுதலின் உணர்வு மட்டும்
எல்லா கவிதைகளுக்கும் முதல் வரி.

சந்தனக் காற்றே, உன் திசை தெரியவில்லை,
ஆனால் உன் பயணம் எப்போதும் மனதைத் தொட்டுகொண்டே இருக்கிறது.
இன்னும், இன்னும் நீ வீசுவாய் என்கிற நம்பிக்கையில்
உயிர் காத்திருக்கிறது, உன்னை!